Over leeuwen, mijn mannen en vrijheid
In 2015 kreeg ik van mijn vader een foto opgestuurd uit 1976. Een foto waar ik als meisje van zes op de bumper van onze groenwitte Toyota Landcruiser sta , midden in de woestijn in het noorden van Kenia.
Die foto riep direct een diep gekoesterde wens bij mij op. Alleen op pad ,
alleen op avontuur, op een manier die bij mij hoort. En een jaartal wist ik ook meteen, 2021. Dan zou ik die reis gaan maken. Want in dat jaar zouden mijn zoons vast al op eigen benen staan en beiden hun eindexamen hebben gehaald, zo redeneerde ik toen.
Het is nu 2021, 45 jaar nadat die foto gemaakt is. Ik ben 50 en mijn zoons zijn 18 en 19. Zij hebben allebei een diploma op zak. Strikje erom en klaar. Als ik ze buiten de deur zou zetten, zouden ze zich prima redden. En mijn man, die
dopt al vanaf zijn 17e zijn eigen boontjes, dat is ook mooi. Dus ik ga.
Opnieuw beginnen fascineert mij al sinds mijn vierde en ik denk dat dat
komt omdat het voor mij een manier is om het leven energiek en licht te
leven. Als iets mislukt, mag ik van mezelf altijd opnieuw beginnen. Of als iets niet past zoals ik het bedacht had, kan en mag het van mij ook anders. Vaak.
Ik ga me de komende 6 maanden specialiseren in het opnieuw beginnen.
Ik heb nu bedacht dat ik dat doe door op reis te gaan en los te komen
van mijn omgeving, mijn kinderen, mijn man, mijn vrienden, mijn buren en
mijn familie. En door meer mijn lijf te gebruiken. Dus door met een
fiets rond te rijden en me steeds ergens tijdelijk te settelen, in een huis, in een tent, waar dan ook.
Wat mij helpt is dat ik nooit zo bezig ben met van tevoren precies plannen
hoe iets zal gaan, ik zorg wel voor basisvoorwaarden, maar een
uitgestippeld plan volgen, ik ben daar niet goed in. Ik kan het niet
overzien. Dus ik ben ook niet zo bang voor wat er misschien mis kan gaan
en hoe rot ik me dan zou kunnen voelen. En wat het zo leuk maakt,
anderen verzinnen bijna altijd voor me wat ik zou kunnen doen.
En ook bij deze reis laat ik me graag verassen.
Ik ontsnap gewoon, ik klim op mijn fiets en ik zie wel.