Daar Gaat-ie weerrrr

Dag 21. Donderdag 22 juli. 82 Km. Lyon- Montalieu-Vercieu

Als ik opsta valt me voor het eerst op dat in de binnentuin van mijn Lyoneese zomerresidentie hele grote bomen staan. Jammer dat ik niet nog een dagje blijf, maar ja ik heb tegenwoordig weer een doel. Dit tot opluchting van een aantal mensen die me verheugd laten weten dat het hen geruststelt. Maar ik kan niet zomaar weg uit deze fijne stad gelukkig. Ik moet eerst nog goed afscheid nemen van mijn residentie en nog lekker brood, taart, kaas, salade en fruit voor onderweg inslaan. En dat moet natuurlijk wel bij de beste bakker, bij de beste kaasstal op de beste markt en ga zo maar door. En zodra ik geslaagd ben, houd ik me bezig met mijn doel. Naar de Alpen en naar Genève fietsen, dat is het.

Via de Rhône. Een nieuw te verkennen pad. En dat is, ik kan niet anders zeggen, een makkie deze dag. Er zijn wel wat obstakels, zoals bij iedere tour, maar die mogen geen naam hebben. Bijvoorbeeld twee kilometer langs de razende snelweg fietsen, 10 minuten wachten op het pad vanwege een omgevallen boom die voor mijn neus in tweeën wordt gezaagd en weggesleept, blijven fietsen tijdens deze hittegolfdag, een zelfverzonnen shortcut via een heuvelachtig, ruig kiezelig pad in de vochtige bossen nemen, een muggenaanval doorstaan, en tenslotte kamperen en slapen naast het kermisterrein.

Ik ontmoet op de camping twee Franse fietsers van rond de 60. Catherine en Philippe zijn met hun tentje op de fiets vertrokken vanuit Le Mans via Orleans. Als ik bevestigend antwoord op haar vraag of ik echt helemaal alleen uit Amsterdam ben komen fietsen, verrast ze me. Ze is de eerste fietsende Franse vrouw die ik tegenkom die zo direct is en tegen me zegt “ wat fantastisch, dat wil ik ook, wat heerlijk zo alleen en compromisloos op avontuur !”. Philippe staat er heel hard bij te knikken en grinniken. “ Oh nou, ja, kom maar langs” zeg ik meteen en “ laat me weten wanneer je begint, dan zal ik mijn vrienden op de route informeren dat je er aan komt. Er zijn er vast wel een paar waar je mag logeren ofzo !”

Na het douchen en het verorberen van mijn Lyonese lekkernijen ga ik nog even naar de snack/bar van de camping. De kermis is nu echt goed bezig zeg! “ daaaaaaaaarrrrr gaaatiiee, ja draaaiien maar, hoger hoger hogerrrrrrrrr, daaaaaarrrrrr gaatie. Ik blijf in de bar tot sluitingstijd, half twaalf. Als ik om twaalf uur in mijn tentje lig, doezel ik even weg, en blijf dan toch weer even wakker om naar het vuurwerk te luisteren. Le feu de foret, je staat er mee op en je gaat er mee naar bed.