Grignan Going Local

Dag 36

Donderdag 10 juni. 48 km. Chateauneuf du Rhône- Grignan, Camping Municipal.

Vandaag fiets ik naar Grignan. Bekend om het châteaux, de lavendel en de heuvels. Min of meer perongeluk uitgekozen plaatsje in de Drome, waar ik vriendin A. na lange tijd weer ga zien. Na bijna twee jaar! Normaal zie ik haar altijd in februari en soms zelfs nog in juni, dan altijd in de Haute Savoie, waar zij nu al 20 jaar woont. Ze heeft een Chambre d’Hote geboekt genaamd, le Patio. Dat klinkt chique. Maar dat is pas morgenavond.

Ik ga vannacht gewoon slapen in mijn tentje op de Camping Municipal van Grignan. Is het plan. Eerst nog even er naar toe fietsen. En dat valt vies tegen. Klimmen geblazen. We hebben hier te maken met heuvels waarop druivenplanten groeien, ik ben hier in een wijngebied. En dat gaat goed samen met droogte en hitte en heuvels. Vandaar. Ik juich hardop als ik zie dat ik de laatste heuvel beklommen heb. Moe en behoorlijk verhit rijd ik de camping binnen. Het campinkje is het eigenlijk.

De ontvangst is meer dan hartelijk, ik ben al wel gewend dat ik meteen aanspraak heb, maar hier heten de drie gastvrouwen en een aantal vaste klanten uit het dorp me hartelijk welkom. En ze hebben alvast een hele serie vragen die ze op me afvuren. Voordat ik ze kan beantwoorden zegt een van de gastvrouwen, “laat haar eerst even installeren en douchen, daarna mogen jullie vast nog jullie vragen stellen”. Wat is dat hier goed geregeld, de fietstraveller wordt in bescherming genomen. Voordat ik aan de slag ga, zegt een vriendelijk ogende man van rond de 60 met twinkelende ogen in het Frans/Duits tegen me, “ik kan je de crêpes van hier erg aanraden, met huisgemaakte jam”.

Als ik mijn tent opzet, komt een vrouw met een ezel me tegemoet lopen. Inmiddels vind ik alles best, en ja natuurlijk ze blijkt mijn buurvrouw en de ezel staat tussen ons in. Mijn buurvrouw maakt een voettocht per ezel. En vandaag is de ezel wat uitgeput geraakt door de warmte, dus was ze maar eerder gestopt met wandelen. Al snel blijkt haar ezel ook nog eens de attractie van de camping en het dorp, want kinderen uit de buurt komen allemaal even kijken en aaien. Ik ga even douchen en als ik terugkom is de ezel heerlijk aan het rollebollen op het gras en zet het op een balken. Prima, denk ik. En ik krijg ineens ontzettend zin in cola en in bier. kom maar op met al jullie vragen, ik ben er klaar voor . De camping heeft een fijne restosnack. En daar zit die aardige man nog. Hij kijkt nog steeds twinkelend en heeft zijn tweede crêpe net op. Ik kijk eens goed naar hem en hij heeft opvallend lange nagels. Grappig en gek.. En dan vertelt P. me dat hij in Groningen heeft gewoond en ook Nederlands verstaat, maar liever Duits praat als dat goed is. Ja, tuurlijk. Hij is muzikant, harpist. Hij treedt op in het kasteel van Grignan en hier in de buurt geeft hij morgenavond een concert, voor het eerst sinds de Franse lockdown van oktober. Hij heeft veel opgetreden in Nederland, België , Frankrijk en ook in Brazilië . Hij speelt, zingt en componeert. “ Dat is lang geleden dat ik naar een concert geweest ben” verzucht ik tegen hem. “Kom dan morgen en neem je vriendin mee !” Ik zeg ja, omdat het mij een goed idee lijkt, maar ik weet wel dat ik dan ontzettend veel aan het bijpraten ben met A. Maar ja, je weet nooit. Altijd alle opties openhouden. Dan vertrekt P. Morgenochtend treed hij ook nog op in het kasteel, als ik zin heb. Eerst even slapen. De ezel kijkt verrukt als ik mijn tent in kruip. Snel de rits dicht !