Velogite de Valence

Dag 18. Maandag 19 juli 2021. 19 Km. le Grau du Roi- Valence met de TER

De TER ( transport express regionale ) staat toe dat fietsen in de trein vervoerd worden. En dat is fijn. En gelukkig rijden ze maar enkele keren op een dag en gaan ze ook nog supersloom tot een beperkt aantal stations. Ik heb me voorbereid op een hele dag in de trein en twee keer overstappen. Mij kan niets meer gebeuren, just go with the flow.

Blijk ik deze reis te maken met 8 andere fietsers. Al snel vormen we een front en verkennen samen onze overstap in Nimes en later die in Avignon. Lekker veel perronwissels zitten er in deze reis en hele steile trappen. En de perronliftjes zijn gemaakt voor kabouters met mini-fietsen, maar als ware slangenmensen goochelen we onszelf en onze trouwe stalen rossen van perron naar perron en van treinwagon naar treinwagon. De uiterst vriendelijke conducteurs op onze route vinden het allemaal prima. En wij ook.

Bij het verlaten van het station in Valence, word ik op de fiets begeleid door twee Franse vrouwen van mijn leeftijd. Ze zijn in Châteauneuf-du-Pape ingestapt en hebben in de Drome gefietst en wildgekampeerd. En een van hen is bevriend met Bruno van de Velogite waar ik voor de tweede keer een bedje gereserveerd heb, dus gedrieën fietsen we zwierend door Valence. Als Bruno de deur open doet van zijn Gite, kijkt hij mij als eerst aan, brengt zijn handen naar zijn hoofd en zegt “maar Annette, je vergist je, je komt pas volgende week !”. De twee vrouwen kijken mij en Bruno wisselend lachend en verward aan. Wat gebeurt hier ?!

Als deze fietsreis mij iets heeft geleerd is het wel dat ik vaardig ben geworden in : rustig aan, alle tijd, eerst even wat drinken, oh, is er een probleem, wat is precies het probleem, wie kan waarvoor verantwoordelijkheid nemen, kan er wat gedaan worden om het probleem te verminderen of zelfs op te lossen en wie of wat heb ik of hebben we dan daarvoor nodig.

En dat is precies wat er de volgende tien minuten gebeurt, we drinken met z’n vieren limonade, Bruno komt er achter dat hij mij verkeerd heeft geboekt, vannacht blijkt de Gite vol met tieners en alle bedden zijn bezet, de dames bieden aan dat ik ben hen mag logeren, Bruno biedt me een plekje op de bank aan in zijn huis boven de Gite, zijn vriendin blijkt het ook prima te vinden. En dan mag ik kiezen ! En zo gebeurt het dat ik gratis en voor niets voor het eerst van mijn leven couchsurf. Weer een nieuwe ervaring in de pocket.

Ik ga snel nog even naar de winkel om mijn avondpicknick in het park veilig te stellen en net na 10 uur sluip ik naar binnen en plof in het donker op de bank. Mijn bank. Het was weer een fijne dag. Op naar de volgende.